zondag 10 oktober 2021

De herfst is weer begonnen

Mist of geen mist, dat was de vraag toen ik vandaag van huis vertrok. In de wijk was het 'geen mist', in de polders werd het in eerste instantie 'mist'.

Mist in de Veerpolder bij aankomst. Op de voorgrond
2 Smienten.

Direct bij binnenkomst de eerste Grote Zilverreiger van deze herfst gezien. Hij vloog op en weg nog voordat ik de camera uit de tas had kunnen halen. De komende tijd zal hij wel vaker langs gaan komen.

In de mist zaten meer herfstgasten verstopt. De Smienten op de foto hierboven zag ik pas toen ze opvlogen. Via een grote bocht kwamen ze, 2 vrouwtjes, recht overvliegen om vervolgens te vertrekken richting Boterhuispolder.

Een van de twee vrouw Smient.

Tussen de Kokmeeuwen zat een Stormmeeuw, ook een vogel van de herfst/winter in de polders. De aantallen van deze soort zijn niet meer wat ze geweest zijn, maar elk jaar komt hij langs. Het percentage waarnemingen met Stormmeeuwen is wel afgenomen van 30-50% naar 5% in beide polders.

Stormmeeuw (rechts) in de Veerpolder.

Halverwege te Veerpoldertelling begon het zonnetje door de mist heen te komen en kwan er wat beter ligt op het water en de begroeiing. 

Het zonnetje brandt langzaam de mist weg.

In tegenstelling tot de afgelopen tellingen was er weer het nodige gefoerageer in de boompjes. Pimpelmezen, Koolmezen, Roodborsten, Winterkoningen, Groenlingen en Tjiftjaffen vlogen op en neer, met name in de bomen en riet aan de kant van het spoor. 

Tjiftjaf, Veerpolder.

Nu de Watersnippen weer terugkomen is het goed kijken naar alle waterkantjes. Het zijn er nog niet heel veel (slechts 1 in de Veerpolder, 11 in de Hennepoelpolder), maar ze zitten in ieder geval weer op de vaste plek in de zuidhoek van de Hennepoelpolder. 

Iets ten zuiden van het gemaal.

De vaste stek in de zuidpunt van de Hennepoelpolder 2 stuks.

Langs de zuidoost-kant zaten er 6 verspreid over de oever.

Bij de boerderij kwam ik de volgende herfstgast tegen. Ik hoorde hem eerder dan ik hem zag en was even bang dat hij verdwenen was in de hoge begroeiing van het weilandje. Maar de Grote Gele Kwikstaart zat netjes waar hij hoort te zitten, aan het water op een tak, speurend naar voedsel.


De eerste Grote Gele Kwikstaart van deze herfst.

De Wintertalingen-stand is aan het herstellen van de klap van het botulisme. Vanochtend kon er in de Veerpolder weer tientallen tellen en zagen ze er allemaal goed uit. Geen dode exemplaren kunnen vinden, al weet ik inmiddels dat ik zo meer dan 90% kan missen. 

Gezonde Wintertalingen in de Veerpolder.

Oh, en voor ik het vergeet, de vrouwtjes Pijlstaart hebben inmiddels gezelschap gekregen van een mannetje. Altijd een mooie eend om te zien in de polders.

Man Pijlstaart.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.