Seabirdwatch

Vogels tellen is een soort verslaving, dus toen deze week bij BBC-Autumnwatch opgeroepen werd om mee te doen aan een citizen science project genaamd Seabirdwatch, zijn we gelijk gaan kijken.

Foto van een zeevogelkolonie, klaar om te worden gescoord.

Het past weer op één bladzijde

Buienalarm beloofde een droge telling vanochtend. Nou, dat viel dus een beetje tegen. Vier buien onderbraken het tellen. Korte buitjes, dat wel.

Met het herfstweer neemt het aantal soorten in de polders weer af. De telling past weer op één bladzijde van het boekje. En, net als elk jaar, nemen de aantallen van een aantal soorten weer gestaag toe. Vooral de Slobeenden doen het op dit moment goed (115 in de Veerpolder).

Bij aankomst om 08:25 zaten er 90 Brandganzen in de Veerpolder. Het was alweer een tijdje geleden dat zo'n grote groep langs kwam.

Brandganzen in de Veerpolder, samen met Nijlganzen, Slobeenden en Grote
Canadese Ganzen.

Oktober is een wisselende maand

De tellingen in oktober zijn altijd wisselend. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het wisselende weer en met de vogeltrek. De ene week zitten er honderden Wintertalingen en Slobeenden in de polders, de andere week maar tientallen. De ene week kom je doortrekkers tegen, de andere week helemaal niet. Het houdt het wel spannend.

Donderdag werd ik bij de ingang opgewacht door zo'n doortrekker. Een vrouw Tapuit zat bovenop het toegangsbord. Ze wilde vanwege de sterke wind niet wegvliegen en bleef dus heel lang zitten.

Vrouw Tapuit op het toegangsbord.

Grauwe Klauwier!

Vanochtend besloten om niet te gaan tellen, vanwege rugproblemen. Maar toen werd er een Grauwe Klauwier gemeld uit de polders. Zal je altijd zien!

Toch op de fiets gestapt en een uurtje na de melding gaan zoeken. Ik had de moed al bijna opgegeven toen ik hem in de wilgenroosjes zag landen. Voor mij een nieuwe soort in de polders.

Grauwe Klauwier in de wilgenroosjes, Veerpolder.