Te laat? Of gewoon pech?

Vorige week zondag werd een Sneeuwgors gezien in de polders bij de molen. De eerste voor het gebied, dus normaal gesproken zou ik op de fiets zijn gesprongen toen ik maandag een mailtje kreeg (waarvoor dank). Helaas vielen tijd en puf deze week niet samen en was vanochtend de eerste gelegenheid dat ik in de polders kon zijn. Gisteren zat hij er nog, maar vanochtend kon ik hem niet vinden. Mocht hij nog gemeld worden, dan spring ik wel op de fiets.

Gelukkig waren er wel de nodige 'nieuwe' waarnemingen, waaronder de eerste Grote Zilverreiger van het najaar.

De eerste Grote Zilverreiger van het najaar.

Toen ik vrijwel exact 12 jaar geleden (3 oktober 2008) begon met tellen, was de Grote Zilverreiger nog een sporadische gast in de polders. De eerste zat pas in de winter van 2011-2012 in een telling, al werd hij wel elk jaar gemeld. Hetzelfde geldt voor de Lepelaar. Die vogel is wel vanaf het begin aanwezig. In het begin ging het om enkelingen, om in 2018 op te lopen tot 26 exemplaren in één teling. En nu zijn er Lepelaars die ik 'persoonlijk ken': vanochtend zat aNP/GNfP er weer.

aNP/GNfP vanochtend in de Veerpolder.
Twee poten zichtbaar! :-)

De afgelopen zomer heb ik geen Waterrallen kunnen tellen. In dat jaargetijde zijn ze altijd lastiger te horen/zien, maar de laatste jaren lukte het altijd wel. Nu lijkt de Waterrallen-tijd weer aangebroken te zijn. Uiteindelijk kon ik minimaal 5 roepende exemplaren vaststellen. Geen van deze liet zich zien, dus de foto hieronder is van 2 weken terug.

Waterral, twee weken geleden in het zonnetje.

De Wintertalingen zijn weer boven de 200 exemplaren gestegen. In de Veerpolder telde ik er 242, voornamelijk in de kantjes. het is goed opletten, zeker 's ochtends met minder goed licht.

De kantjes zaten vol met Wintertalingen.

Vanochtend was de start van teljaar 13 in de Veerpolder. Over een maand is dat ook het geval in de Hennepoelpolder. Nog steeds nieuwe soorten, nog steeds leuke waarnemingen.