Een bokje laat zich even zien

Gistermiddag met het mooie weer stond ik te praten met een medevogelaar aan de rand van de Hennepoelpolder. Hoe hij het deed weet ik niet maar ineens zag hij een Bokje op zo'n 10 meter afstand in de lisdodde-rand scharrelen. Het kleine beestje was vrijwel meteen weer verdwenen en het duurde even voor hij weer tevoorschijn kwam. Ondanks de korte afstand was het moeilijk hem te volgen. De camouflage is erg goed met die gele strepen tussen de begroeiing.

Bokje in de Hennepoelpolder, 24 september 2016.

Het Bokje wordt zelden gezien in de polders. Dat ligt waarschijnlijk meer aan de verborgen leefwijze en het kleine formaat dan aan de hoeveelheid Bokjes die langs komen. En als ze gezien worden is dat meestal in de Veerpolder.

Vandaag was ik te laat om de grote groep Brandganzen die in de Hennepoelpolder had overnacht te kunnen tellen. Ze vlogen weer massaal weg, dit maal terwijl ik de Veerpolder aan het tellen was.
Ik vraag me altijd af wat het effect is van het warme weer op de trek. In de polders merk je daar niet snel iets van, maar dit jaar blijven de Lepelaars wel lang aanwezig. Vanochtend zaten er nog aardig wat en dat is laat voor de tijd van het jaar. De laatst door mij waargenomen Lepelaar in de polders was op 5 oktober (2014). Normaliter is rond deze tijd nog maar een enkeling aanwezig. Ik ben benieuwd hoeveel er volgende week nog zitten.

Lepelaars in de Veerpolder, afgelopen juli.

Het was al weer een tijd geleden dat ik een Sperwer trof in de polders en vandaag was het dan eindelijk weer eens raak. De Wintertalingen reageerden meteen met opvliegen toen een vrouwtje laag over de Veerpolder aan kwam vliegen en vervolgens landde in de boompjes aan de westkant. En daar begonnen de Eksters direct de rover lastig te vallen.