Eindelijk weer thuis

Anderhalve week geleden teruggekomen van een heerlijke wandelvakantie in noord-Spanje en vanochtend pas de eerste telling kunnen doen. Vorige week was het bagger weer en de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar namen teveel tijd in beslag om even rustig door de polders te struinen. Een enkel kort bezoekje was alles dat er in zat.

Onder Pico de Obios, Parque Natural de Saja-Besaya, Cantabria, na een stevige zigzag-klim in de volle zon.

In Spanje (Asturias en Cantabria) veel gewandeld en weinig echt gevogeld (maar dat mocht de pret zeker niet drukken). Het heeft wel een aantal nieuwe soorten opgeleverd voor Spanje.

In het Parque Nacional de los Picos de Europa, bij Horcados Rojos vlogen de Alpenkauwen letterlijk om je oren en vonden de kruimels van de koekjes onweerstaanbaar. Een drietal was geringd en als ze zo dichtbij komen, zijn die makkelijk af te lezen. Met alleen een 18-135mm lens op zak lukt het dan ook om fatsoenlijke foto's te nemen.

Alpenkauw in de Picos de Europa. Ring: VJH.

De middelste zoon vond het heel fijn dat hij op zijn 16e een nieuwe soort kon scoren waar ik 48 jaar op heb moeten wachten. Gelukkig loop ik nog wel een hoop soorten op hem voor :-).

Ook de Alpenheggenmus had geen moeite met alle wandelaars die rustten bij Cabaña Veronica. Zolang de afstand niet kleiner werd dan een meter of 1.5-2, ging hij gewoon door met foerageren. En weer liep de middelste zoon een soort op me in.

Alpenheggenmus bij Cabaña Veronica, Picos de Europa.

Het landschap op ruim 2000m hoogte is niet zo rijk aan vogels, maar wat er dan zit is best bijzonder. Sneeuwgorzen en een Rotskruiper maakten het korte lijstje wel heel leuk.

Het landschap op weg van El Cable naar Cabaña Veronica, Picos de Europa.

Vanaf dit punt waren de Gemzen die op de sneeuw lagen
te rusten goed te zien.

Op dit soort hellingen hebben vogels weinig te zoeken.

Gaandeweg de vakantie werd het scoren van Waterspreeuwen een soort wedstrijdje, uiteindelijk ruim gewonnen door de middelste zoon. Zelf was ik regelmatig te laat en was de vogel al weer gevlogen. In de Deva kon ik er vanaf het terras van de camping eindelijk één fotograferen.

Waterspreeuw in de rio Deva, Turieno, Cantabria.

Hij is waarschijnlijk niet nieuw, maar deze vakantie eindelijk eens de tijd genomen om goed te kijken en luisteren naar de Tjiftjaffen en met zekerheid een Iberische Tjiftjaf gescoord. Na 2 jaar de zomervakantie buiten Spanje te hebben doorgebracht was het fijn weer daar te zijn en te genieten van de arenden (Steen-, Slangen-, Dwerg-) en gieren (Vale en Aas-).

En vanochtend dus voor het eerst weer tellen in de Polders. Er is het nodige veranderd sinds eind Juli. De Slobeenden en Wintertalingen zijn toegenomen in aantal, de Lepelaars zijn weer in iets grotere getale aanwezig en de Watersnippen zijn weer overal in het gebied aan het rondscharrelen (niet veel, maar wel overal). Afgelopen week is een Porseleinhoen gespot, maar die liet zich vanochtend niet zien. Er zaten opvallend veel Grauwe Ganzen in de Hennepoelpolder (454) en in de Veerpolder zwom een groep van 48 Brandganzen. Die laatste vertrokken tijdens de telling.
Het water staat weer hoog, waardoor de steltlopers nauwelijks aanwezig waren. Een Oeverloper en een Witgat en dat was het dan wel. In het gebied zaten minimaal nog 4 Kleine Karekieten en boven de Veerpolder vloog nog een Boerenzwaluw.