Honderden Spreeuwen gaan slapen

Vanavond eens gaan kijken wat er tegen zonsondergang gebeurt in de polders. Aanvankelijk was dat niet zo veel. De eenden dobberden rustig rond, net als de ganzen en Meerkoeten. In het riet hield iedereen zijn snavel dicht. Alleen de Witgatjes (3) waren rusteloos en vlogen regelmatig rond. Misschien dat die juveniele Havik die langs kwam daar iets mee te maken had. Boven de uitgebloeide distels wemelde het van de vliegjes.

Boven de distels wemelde het van de vliegjes.

In één van de elektriciteitsmasten verzamelden zich al snel honderden, zo niet meer dan duizend, Spreeuwen. In groepjes van enkele tientallen kwamen ze overvliegen en landden allemaal in die ene mast.

Spreeuwen in de mast. De andere masten bleven leeg.

En toen begon het. Langzaam maar zeker verdwenen de Spreeuwen allemaal het riet in. Eerst in kleine groepjes van maximaal 10, maar al gauw met tientallen tegelijk. Het was een lawaai van jewelste als er weer een groep binnenkwam. En dat ging niet subtiel. Als kamikazepiloten storten ze zichzelf naar beneden, volwassen en juveniele vogels. Al gauw zag je dat het riet een klein beetje inzakte onder al dat gewicht. Wat een spektakel!

Volwassen en juveniele Spreeuwen in het riet in de Hennepoelpolder.

Tegen de tijd dat ik vertrok, rond 21:30, was het stil. Iedereen had zijn plekje voor de nacht blijkbaar gevonden.

En dan zou ik bijna vergeten dat er ook nog twee Grote Zilverreigers op de valreep binnenkwamen. Vanuit Warmond vlogen ze over de Veerpolder heen om te landden in de Hennepoelpolder. Waarschijnlijk ook op zoek naar een rustige plek om de nacht door te brengen. Ik ben benieuwd of ze er morgen bij de wekelijkse telling nog zijn.

Twee Grote Zilverreigers landden uiteindelijk in de Hennepoelpolder.