Lustrumtelling Veerpolder

Het is vijf jaar geleden dat ik startte met het tellen van vogels in de Veerpolder. Vandaag was dus de eerste Lustrumtelling. Over een maand is het zover voor de Klaas Hennepoelpolder.
Inmiddels staan er voor de Veerpolder 234 tellingen in de database, met 109 verschillende soorten en 94.910 (niet unieke) exemplaren. Dat zijn een heleboel cijfers in de boeken.

Vandaag was het voor het eerst koud. In de Veerpolder was het erg druk met ganzen: 222 Grote Canadese, 18 Grauwe en 6 Brandganzen. Een Sperwer kwam vlak langs vliegen en landde in één van de boompjes langs het pad. Het was nog vroeg en het zonnetje kwam nauwelijks boven de horizon uit.

Sperwer vrouwtje in de Veerpolder vandaag.

Uitbreiding van het gebied

Vanochtend een leuke telling, maar eerst even dit. Zuid-Hollands Landschap wil graag het ontbrekende stuk Veerpolder (in de noordoost hoek) aankopen en bij het huidige gebied trekken. Daarvoor vraagt ZHL steun om het benodigde bedrag voor de aankoop bij elkaar te krijgen.

(helaas werkt de link niet, dus hierbij de juiste: http://www.zuidhollandslandschap.nl/projecten/polders-poelgeest/)

Het zou mooi zijn als het lukt het ontbrekende deel erbij te trekken. Afhankelijk van de inrichting biedt dat nieuwe en meer mogelijkheden voor vogels, insecten, amfibieën en zoogdieren.

Meer water = meer eenden

...en meer ganzen. Het waterpeil is met de regenval van de afgelopen week aardig toegenomen in de polders en dat heeft effect of de vogels. In de Hennepoelpolder zaten vanochtend ruim 150 Grote Canadese Ganzen en in de Veerpolder 66 Slobeenden. Daarmee beginnen de aantallen weer een beetje op het normale peil voor deze tijd van het jaar te komen.

19 van de 151 Grote Canadese Ganzen in de Hennepoelpolder.

De toename aan water is ook ongunstig voor het botulisme dat de polders had getroffen. Het water wordt daardoor beter voorzien van zuurstof, iets waar de bacterie die botulisme veroorzaakt niet tegen kan. Er lagen nog wel her en der dode vogels, maar voor zover ik kon zien waren er geen nieuwe lijkjes bijgekomen.

Nog geen herstel aantallen

Het regende stevig om 7:00, dus de telling van vandaag heb ik uit moeten stellen tot later op de ochtend. Dit heeft zeker effect op aantallen en soorten, omdat met name de ganzen meestal één á twee uur na zonsopkomst vertrekken uit de polders, om later op de dag weer terug te keren. Vergelijkingen met eerdere tellingen gaan dus een beetje mank. Maar, het was nog steeds erg rustig. In de Veerpolder kon ik iets meer exemplaren tellen dan vorige week (305 tegenover 269), maar minder soorten. In de Klaas Hennepoelpolder was het dit keer nog minder, met slechts 18 soorten en 121 exemplaren.

Watersnippen, Veerpolder.

Kleine Geelpootruiter zorgt voor drukte

De afgelopen dagen is het hectisch in de polder. Zondagavond werd ik gebeld om te komen kijken naar twee Kleine Strandlopers en dinsdagavond voor een wel heel bijzondere gast, een Kleine Geelpootruiter!

Kleine Geelpootruiter in de Veerpolder.

Wordt de eerste soort niet zo vaak, maar bijna elk jaar wel een keertje waargenomen in de Veerpolder, de laatste soort is een zeldzaamheid op nationaal gebied. De Kleine Geelpootruiter komt uit noord-Amerika en wordt jaarlijks wel een aantal keer gezien op de Britse Eilanden, maar in Nederland is hij nog een stuk zeldzamer (op basis van de goedgekeurde gevallen op waarneming.nl). En nu zat - want hij is vanochtend doorgevlogen - er dus 1 in de Veerpolder.

Dit exemplaar kwam uit de Starrevaart bij Leidschendam en het leuke is dat één van de vogelaars waarmee ik naar de Kleine Strandlopers stond te kijken, nog zei: "Wat zou het leuk zijn als die Geelpootruiter hier naartoe zou komen." Zijn wens kwam uit.

Dinsdagavond zat ik bij de Jiu-jitsu training van mijn jongste zoon, dus het was wel even tanden bijten. Ik kon daar niet weg en het begon snel donker te worden. Bij thuiskomt besloten toch nog even snel te gaan kijken. Gelukkig zat 'ie er nog, maar van foto's maken was geen sprake.
Vanochtend dus vroeg opgestaan zodat ik voordat ik les moest gaan geven nog een poging kon wagen. Het licht was schaars en de afstand groot, maar ik heb toch nog wat kunnen fotograferen.

De vogel was erg vliegerig en 'schrok' regelmatig van de langsdenderende treinen. Zo verplaatste hij zich van oost naar west in het gebied en weer terug, een goede bijdrage voor de conditie van de verzamelde vogelaars en fotografen. Uiteindelijk vloog hij tegen achten in een heel grote boog via de Hennepoelpolder, om de woonwijk heen, weg richting de Kagerplassen. Ik ben benieuwd waar hij straks opduikt.

Daar gaat hij, richting Kagerplassen.

Deze waarneming maakt de grootste afstand tussen een waarneming door mijn vrouw en een waarneming door mij van dezelfde soort ruim 7230 kilometer. Zij zag hem in 1990 in Anchorage, Alaska, ik gisteren en vandaag in de Veerpolder, Warmond.

De Snor heeft gebroed!

Vanochtend werd bij de molen in de Hennepoelpolder mijn aandacht getrokken door een zacht, herhaald 'tjik-tjik' uit het riet. Omdat ik het niet kon thuisbrengen, bleef ik staan en werd vervolgens verrast door de duidelijke ratel van de Snor. Het was kort en zachtjes, maar overduidelijk. En uit dezelfde rietkraag kwam bedelgeluid van minimaal één jong. Nog een tijdje later zag ik twee vogels heen en weer vliegen tussen de rietkragen. En toen ik eindelijk de bruinige onderstaartveren zag, wist ik het helemaal zeker: 2 Snorren en ze hebben in de Hennepoelpolder gebroed!

De Snor afgelopen juli op ongeveer dezelfde plek.

Het is de eerste keer dat er een broedgeval van de Snor vastgesteld kan worden in de polders. Op de site van Vogelbescherming is te zien dat het aantal vastgestelde broedparen in Nederland de afgelopen jaren is toegenomen. Aan deze kant van het land zijn het er echter maar enkele. In september vertrekt de Snor naar Afrika om daar te overwinteren.