Niet tellen, wel kijken

Het was vanochtend voor het eerst in tijden niet mogelijk een betrouwbare telling te doen in de polders. Met het erg slechte licht en de regendruppels op bril en kijker - brildragers zijn met dit weer echt in het nadeel - kon ik de vele Watersnippen, Wintertalingen en Slobeenden niet goed tellen. Maar ik was er toch en de regen was weer niet zo erg dat ik niet kon rondkijken.

In de Hennepoelpolder zat een late Zwarte Ruiter. Ondanks de miezer toch een plaatje kunnen schieten. Nog nooit zag ik er één zo laat in het jaar. Normaliter is deze vogel te zien van maart tot en met augustus.

Een late Zwarte Ruiter in de Hennepoelpolder.

Even verderop schoot een ralachtige weg tussen het riet en de wilgenroosjes. Even staan wachten en toen klonk de onmiskenbare roep van een Waterral. Deze bleek zich heel snel door de begroeiing te kunnen bewegen en dook tientallen meters verderop op in de rand van het riet. In de hoop dat de regen zou stoppen zodat ik een foto zou kunnen maken, zeker tien minuten kunnen genieten van deze mooie vogel. Op een afstand van 5 meter was hij met de kijker heel goed te zien. Het stopte helaas niet met regenen voordat hij wegkroop.

In de Veerpolder zijn de Tafeleenden terug. Met zijn zessen zaten de aan de noordkant van het eilandje. Ik had ze de afgelopen maanden al gemist. Begin september was er eventjes eentje in het gebied, maar sindsdien heb ik er niet één meer gezien. In 2010 en 2011 zaten er Tafeleenden in elke oktobertelling.
Op de grote plas dobberde nog een Smient en, ook nieuw voor deze maand, er zaten Vinken in de boompjes bij de brug naar de Hennepoelpolder.
Om half 11 brak het zonnetje door, maar was het ook weer tijd om op huis aan te gaan. Eens kijken of ik deze week de gemiste telling kan inhalen.