Brandganzen, brandganzen, brandganzen...en een sperwer

Gisteren net in mijn stukje over de Brandgans geschreven dat ik tijdens de tellingen nooit meer dan 7 exemplaren heb gezien in de Veerpolder. Dat mag dus direct gewijzigd worden.
Bij aankomst in de Veerpolder om 7:45 zaten er een boel Grote Canadese Ganzen bij de ingang, met daartussen 5 Brandganzen. Leuk, dacht ik. Verderop waren het er ineens 20 en het hield maar niet op. Uiteindelijk heb ik er 83!! kunnen tellen. Daar ga je dan met je eerdere analyse.

Brandganzen in de Veerpolder, meer dan ooit. Er zaten er 83!

Het was heerlijk om ze allemaal te tellen. En er zat ook nog een exemplaar met een afwijkend wit koppatroon. Ik had er eigenlijk nooit zo op gelet, maar er zit redelijk wat variatie in die witte kop. Niet alleen het wit is variabel in grootte, ook het zwart om het oog.

Brandgans met afwijkend koppatroon.

Naast de grote aantallen ganzen - de Grote Canadees was er met 111 exemplaren - zaten er weer veel Slobeenden (75), Wintertalingen (108) en Meerkoeten (63). Wat ik al eerder zei, het seizoen van de grote aantallen is begonnen. En ook dat van de roofvogels, wat werd onderstreept door een jagende Sperwer.

Grote Canadese Ganzen bij de ingang van de Veerpolder.

Halverwege de rit sloot Fred Klootwijk aan. Eerst nog even naar het mannetje Pijlstaart dat ik eerder had gezien gezocht, maar tevergeefs.
Ook in de Hennepoelpolder zaten grote aantallen ganzen: Grauwe (45) en Grote Canadese Gans (108). Maar het beste van de telling kwam toen Fred een Sperwer vond, zijn prooi plukkend op een klein eilandje bij het gemaal.

Plukkende en etende Sperwer in de Hennepoelpolder. Op de laatste
foto's zit de krop al aardig vol.

Geweldig om te zien hoe de prooi - het was een aanzienlijke vogel, gezien de grootte van de slagpennen - geplukt en verorberd werd en de krop steeds voller kwam te zitten. Voor mij was het de eerste keer dat ik dat zo heb gezien. Na bijna vier jaar tellen in de polder geldt nog steeds: de aanhouder wint. Omgelopen naar de boerderij, zag ik de Sperwer met volle krop wegvliegen naar het westen.
Verder was het vrij rustig in de Hennepoelpolder. Maar na deze waarneming voelde dat helemaal niet als jammer.
Bij terugkomst in de Veerpolder toch nog de Pijlstaart kunnen vinden en kunnen bekijken door de telescoop van Aat Redel (bedankt).